Lieve Janneke,
Heb jij al eens zo’n enquête ingevuld die gaat over werkdruk, plezier en balans en ingezet worden op basis van je kwaliteiten? Ik kreeg deze week een herinnering dat ik er eentje moest invullen. Best positief ben ik altijd, als me dergelijke vragen gesteld worden. Ik werk op een school waar ik veel vrijheid en vertrouwen krijg. Ook word ik ingezet voor klussen die goed passen bij wat ik kan, uitdagend en leuk vind. Zo mag ik lessen levensbeschouwelijke vorming geven en leid ik leerlingacteurs op, die worden ingezet bij trainingen voor docenten. Natuurlijk ervaar ik werkdruk, op de nodige druk floreer ik meestal wel.
Deze week mocht ik, over kwaliteiten gesproken, een hele nieuwe sensatie ervaren. Waar ik kort geleden nog heel hard heb gelachen om jouw prikkelende brief, werd ik nu meedogenloos op mijn plek ge- (eh) – prikt. Examenkandidaten die, net als jij en ik, gevoelig zijn voor prikkels, krijgen de gelegenheid hun examen te maken in een ruimte zonder al hun klasgenoten. Ze zitten dan alleen of met een paar andere leerlingen in een rustig lokaal en maken onder toeziend oog van twee surveillanten hun examen. Fijn geregeld, zou je zeggen.
Bij het ochtendexamen economie voor kaderleerlingen had ik gesurveilleerd, samen met een fijne kalme collega. Dapper had ik blikken van verstandhouding met leerlingen vermeden, niet te opzichtig gegaapt en geprobeerd het squieken van mijn schoenen tot een minimum te beperken. Wist je dat je als surveillant echt helemaal niks mag? Zelfs geen boek voor je boekentip lezen.
Toen er in de middag nóg een economie-examen in mijn agenda stond, ging er bij mij nog geen belletje rinkelen. Bij het koffieapparaat, de plek waar alle belangrijke nieuwtjes gedeeld worden, kreeg ik het opmerkelijke nieuws te horen. Mijn tijdrovende en lawaaiveroorzakende gewoonte, extra sterke espresso, een dubbele shot en hete melk tot ik zelf op de stopknop gedrukt heb, gaf tijd om nog even navraag te doen.
Ik was onder de indruk van de uitdaging die ik aan mocht gaan. Onze roosteraar, zo eentje die iedere school zich zou wensen, gaf mij het vertrouwen te surveilleren bij het TL- economie-examen van een enkele leerling. Ik zou geassisteerd worden door een bijzonder betrouwbare en beheerste onderwijsassistent.
In de les, die ik tussendoor nog mocht geven, kon ik het ‘prikkelexamen’ nog niet zo goed loslaten. In de klas bespraken we van welke prikkels je zoal last kunt hebben. De koffieadem van collega’s, de scheetjes van een klasgenoot en het snurkende geluidje waarmee iemand altijd, áltijd, zijn neus ophaalt. Ik voelde me wat ontspannen; ik laat geen scheetjes op school, zorg dat ik niet te dicht bij iemand uitadem en snurk niet als ik wakker ben. Toen ik aangaf dat het dan toch niet zo’n gekke keuze was om juist mij bij het examen te laten surveilleren gingen ze los….
“Mevrouw…. wat ú allemaal doet komt niet eens in een normaal mens op…” Een kleine greep uit de stortvloed die ik over me heen kreeg: “u zingt in de klas, zomaar, ergens in het midden van een liedje, u zwaait naar vreemde mensen die buiten voorbij lopen, u gooit uw koffiekopje leeg door het open raam, u lacht zomaar hardop en niemand weet waarom…… U maakt gekke tekeningen op het bord tijdens toetsen, omdat u zich verveelt, u vergeet te stoppen met voorlezen, u weigert de les te laten stoppen als u het gezellig vindt, u roept gênante grappen als u ons tegenkomt in de gang, u vraagt wat wildvreemde eersteklassers op hun brood hebben in de kantine en u haalt allemaal rare voorwerpen uit uw tas en stalt ze uit in het lokaal….”
“Ze hebben gewoon mevrouw Cactus uitgenodigd als enige gast op het feestje van een te hard opgeblazen ballon.” Nu werd ik pas echt wakker, alles wat ze gezegd hadden is waar. Het enige dat weinig mensen, zeker geen leerlingen, van mij weten is dat ik op de vlucht sla als er knappende ballonnen in de buurt zijn. Ik wist wat me te doen stond, bijna zonder beweging surveilleerde ik bij het examen. Ieder half uur meldde ik op een zakelijke toon hoeveel tijd er nog over was. Mijn werkdruk was weer op peil, de uitdaging die ik in mijn werk ervoer ook. Pffffff
Hoe was het op school? 