Columns (Brieven)

‘Hoe was het op school?’ Het is meestal de eerste vraag die wordt gesteld aan kinderen die na een lange schooldag thuiskomen. Het is ook één van de eerste vragen die docenten krijgen na een (lange) werkdag. Janneke en Heleen wisselen hun schoolervaringen uit in brieven aan elkaar.

Heleen: Vissen

Op de laatste dag van onze projectweek gingen we vissen. Nu ik terugkijk realiseer ik me dat we allemaal op onze eigen manier bezig waren met het afscheid. Ik door mooie momenten te regisseren en af te sluiten met een goed gevoel, de vissers door het vergaren van zekerheden. Lees meer.

Janneke: Zomerkamp

Weet je nog die keer dat ik verkleed was als hamster en jij je kind in een outfit van plastic Albert Heijn-tassen kwam afleveren om een week met mij op zomerkamp te gaan? Deze week mocht ik sinds lange tijd weer eens op kamp. Op windsurfkamp met leerlingen uit de onderbouw. Lees meer.

Heleen: Circus Zoethout

Hoe was jouw Oerol? Zelf ben ik maandagavond thuis gekomen en gelijk de nieuwe week ingetuimeld. Op het festival heb ik, onder andere, een paar fantastische circus-achtige voorstellingen gezien. Als ik terugkijk op mijn week paste dat eigenlijk bijzonder goed bij hoe ik op zoek moest gaan naar balans. Lees meer.

Janneke: We zijn er (bijna)

‘Wil je m’n Wakker Worden-afspeellijst? Die is precies een busreis lang,’ vroeg een leerling laatst, toen ik hem na 10 minuten gapen nog steeds niet had opgemerkt op de stoel tegenover me in de bus. Ik zag er blijkbaar verkreukeld uit. ‘Nou graag,’ grijnsde ik. ‘Alle kleine beetjes helpen.’ Lees meer.

Heleen: Mevrouw Cactus

Heb jij al eens zo’n enquête ingevuld die gaat over werkdruk, plezier en balans en ingezet worden op basis van je kwaliteiten? Natuurlijk ervaar ik werkdruk, op de nodige druk floreer ik meestal wel. Deze week mocht ik, over kwaliteiten gesproken, een hele nieuwe sensatie ervaren. Lees meer.

Janneke: Beleef de lente

Wij zijn drukke fladderaars. We houden van prikkels, we veroorzaken prikkels en zijn soms overprikkeld. We raken snel afgeleid en kunnen ons goed voorstellen hoe leerlingen last kunnen hebben van overprikkeling. Zo nu en dan doe ik daarom een experiment in de klas. Mijn laatste experiment heet: Beleef de lente. Lees meer.

Heleen: Rijk

Mijn coachgroep bestaat uit leerlingen die vanuit diverse landen in onze schoolbanken beland zijn. In vijf landen, verspreid over de wereld, werden ze geboren (“en Friesland dan?”) en iedereen neemt natuurlijk een ‘stukje thuis’ mee naar school . Ik vind het een rijkdom om met deze groep te werken, we leren zoveel van elkaar. Lees meer.

Janneke: Dark Academia

Subculturen zijn van alle tijden en het leuke van voor de klas staan is dat je volledig up to date blijft van de laatste trends en stromingen. Soms kom je dan een subcultuur tegen waarvan het bijna spijtig is dat het er niet was toen je zelf op het voortgezet onderwijs zat, want wat zou ik hebben genoten van Dark Academia. Lees meer.

Heleen: De vraag van vandaag

Bij ons op school proberen we de dag te beginnen met ‘de vraag van vandaag’. We willen op die manier even stilstaan bij wat we vandaag belangrijk vinden. Levensbeschouwelijke- en burgerschapsthema’s komen voorbij. Iedere dag begint weer anders, vaak met een lach, soms met een frons. Deze dag begon met een traan. Lees meer.

Janneke: Voor paal staan

Met m’n tweede klassen ben ik op excursie naar het Scheepvaartmuseum. Wanneer we bijna bij het museum zijn gearriveerd geef ik in de bus nog snel wat instructies over de verzamelplaats voor de terugreis. Iemand steekt z’n hand op en vraagt bijdehand: ‘En wat als ik tóch te laat ben? Misschien wil ik op de terugweg nog even kibbeling halen’ Lees meer.

Heleen: Mooiste woord

Eigenlijk is het belachelijk wat we doen! Vlak voor iedere vakantie persen we de laatste restjes energie er uit… Doe daar een schepje vrienden in nood, mensen die je echt beloofd had te helpen en wat verwaarloosde familieleden bovenop en je weet zeker dat je die vakantie wel heel hard nodig zult hebben. In één van mijn klassen werd ik verrast met een mooi inzicht. Lees meer.

Janneke: Mijn geheime boekengenootschap

Soms maak je iets in het echte leven mee waar geen boek tegenop kan. Zo werd ik per ongeluk lid van een geheim boekengenootschap toen ik net in Utrecht woonde. Vlakbij het station was een Boekspot: een boekenkamer waar je boeken kon achterlaten en mee kon nemen. Daar trof ik op een dag een briefje aan. Lees meer.

Heleen: Wie het verste piesen kan

Het is lekker binnen komen als er muziek speelt, bovendien lenen Nederlandse teksten zich heel goed voor een lesje spelling of grammatica. Spelling en grammatica zijn niet perse de meest opwindende onderdelen van ons vak, dus de hulp van Nederlandse artiesten is welkom! Lees meer.

Janneke: ‘Kom jij uit de vorige eeuw?’

‘Wacht ik zet m’n bril even op,’ zeg ik, terwijl ik een beoordeling in magister in wil voeren, ‘ik kan het zo niet lezen.’ Ik word verbaasd aangekeken: ‘Jeetje, dan ben je echt veel ouder dan ik dacht.’ ‘Hoe oud denk je dat ik ben?’ Ik trek een wenkbrauw op. ‘Ja, wow… euhm… Kom je nog uit de vorige eeuw?’ Lees meer.

Heleen: ‘Ik ga het liefst voor groots en meeslepend’

Onderweg naar mijn favoriete wereld -die nog echt bestaat ook- vertel ik je over De gebroeders Leeuwenhart. Ik neem je mee in de verwondering, troost en energie die ik in verzonnen verhalen vindt. Kijk deze vakantie goed om je heen en zie dat álles kan, als jij het maar gelooft! Lees meer.

Janneke: ‘In verhalen durf ik alles’

De eerste helft van dit schooljaar zit erop en nu het kerstvakantie is kijken we terug op een goeie start van onze gezamenlijke blog. Tijd om wat meer over onszelf te vertellen aan onze lezers. Laten we beginnen met een toelichting over onze favoriete boeken en onze liefde voor lezen. Lees meer.

Heleen: Bollen of zaadjes

Het is bijna kerstvakantie. Ben jij er net zo aan toe als ik? Na de toetsweek, kerstmarkt nog even een rondje Corona en mocht ik vandaag met een kerstviering in mijn coachklas de vakantie inluiden. Ik schreef voor en over hen een eigen kerstvertelling met een hond, bollen en zaadjes. Lees meer.

Janneke: Winterverhalen

‘Waarom is het in zoveel sprookjes winter?’ vroeg een opmerkzame eersteklasser me een paar weken geleden tijdens zijn sprookjesonderzoek, een fictie-opdracht. Een goeie vraag. ‘Ja, waarom eigenlijk?’ vroeg ik de klas, ‘Wie heeft een goed antwoord op die vraag?’ Lees meer.

Heleen: Leidend onderwerp

Het hoogtepunt in ons curriculum is toch altijd grammatica! Aan het nut van het leren van dit kunstje kun je twijfelen, daar sluit ik me dan van harte bij aan. Dat grammatica nog iets heel anders kan betekenen voor de lessen Nederlands beleefde ik nog niet zo lang geleden. Lees meer.

Janneke: Groente met een O: Aubergine!

Vorig jaar ontdekte ik in jouw taalspelletjeskast  een door mij al lang vergeten klassieker. Het groeide uit tot mijn favoriete spel tijdens verloren lesminuten. Ik besloot het mezelf cadeau te doen deze zomer. Sindsdien is het onderdeel van mijn basisuitrusting op school. Lees meer.

Heleen: Soms vergeet ik mijn rol

Heb jij ook wel eens dat je bijna vergeet welke rol je ook alweer speelt? Ben je de docent, de betrokken lerares, het mens of… Eén van onze leerlingen, Thisev uit klas vier kader, heeft kort geleden slecht nieuws gekregen. Hij moest, na ruim vier jaar, het asielzoekerscentrum in Sint Annaparochie verlaten. Lees meer.

Janneke: De blauwbilgorgel

Net zoals jij en ik ons eigen en elkaars columns redigeren, zo laat ik mijn leerlingen ook hun eigen werk en dat van elkaar nakijken. Maar het creatieve taalgebruik van mijn praatjesmaker uit de derde klas, wordt niet begrepen door de praktische dames naast hem. Lees meer.

Heleen: Een Crush

Na een week met een grammaticatoets, een leestaak én een les Nederlands op vrijdagmiddag heeft 2Basis wel wat leuks verdiend. Na “uitval” en “op je telefoon” wordt film kijken geopperd. Daar kan ik wel wat mee. Ik haal Koning van Katoren van de plank. Lees meer.

Janneke: Fietscompetitie

Wat voor jou de normaalste zaak van de wereld is, is voor mij pas sinds kort mogelijk: ik ga op de fiets naar school. Onderweg naar school kom ik tegenwoordig dus ook leerlingen tegen. En het is me een eer te na om me door iedereen voorbij te laten fietsen. Ze moeten niet denken dat ik geen conditie heb. Waarom eigenlijk? Lees meer.

Heleen: De woorden in zijn hoofd

Jij en ik weten ons wel raad met woorden, wij zijn denk ik de meest pratende wezens die ik ken (misschien op cavia Babs na, maar die versta ik niet altijd). Het is dan ook niet makkelijk te volgen wat er gebeurt in het hoofd van mensen die liever niet meer dan twee woorden achter elkaar zeggen. Lees meer.

Janneke: Eerste Schooldag

‘Een paar dagen geleden zat ik bij de kapper. Want wie wil er nou niet een goede eerste indruk achterlaten op de eerste schooldag? Daar hoort voor mij een frisse coupe bij. Naast me zit een meisje van een jaar of twaalf in de kappersstoel. Ze twijfelt of ze voor een pony moet gaan.’ Lees meer.