Lieve Janneke,
Heb jij ook wel eens dat je bijna vergeet welke rol je ook alweer speelt? Ben je de docent, de betrokken lerares, het mens of…
Eén van onze leerlingen, Thisev uit klas vier kader, heeft kort geleden slecht nieuws gekregen. Hij moest, na ruim vier jaar, het asielzoekerscentrum in Sint Annaparochie verlaten. Hij, zijn ouders, oudere broer en jongere zusje, moesten vertrekken naar een zogenaamde gezinslocatie. Daar hebben zij nóg minder vrijheid en bovenal nog minder uitzicht op een vrij en veilig leven. Thisev vluchtte in 2018 vanuit Sri Lanka, via Zwitserland naar Nederland. Met Ter Apel als tussenstop kwam hij terecht in Sint Annaparochie. Het AZC staat aan de weg naar onze school. Hier leerde hij onze taal spreken en maakte hij kennis met onze merkwaardige gebruiken en omgangsvormen.
Thisev doet dit schooljaar eindexamen vmbo-kader, tenminste… als hij dan nog in Nederland is. Hij heeft een print gemaakt van de opleidingen die hij wil gaan volgen om zijn doel te bereiken. Maar in een week tijd kan er veel veranderen. Vlak voor de herfstvakantie, jij had een weekje later vakantie dan ik, had ik Thisev en zijn broer Sandav bij mij thuis uitgenodigd. Ze wisten toen nog niet zeker dat ze overgeplaatst zouden worden naar het AZC in Burgum en waren erg gespannen. Misschien vergat ik wel even mijn rol, toen ik ze bij mij thuis uitnodigde. Misschien had ik het moeten houden bij taalsteun, les en af en toe een luisterend oor.
Na het gesprek met Thisev en Sandav, bij ons aan de eettafel, heb ik de pers benaderd. We hebben het verhaal van de familie verteld bij Omrop Fryslân. Natuurlijk hoopten we stiekem dat er iemand op zou staan die de beslissing wilde nemen de toekomst van deze kinderen veilig te stellen. Helaas werd de dag erna de familie, als waren ze gevaarlijke criminelen, in een gepantserd busje naar Burgum gebracht. Daar wonen ze nu met nog twee andere gezinnen in een huis en eigenlijk mogen ze de gemeentegrens niet over. Na wat telefoongesprekken is gelukkig afgesproken dat Thisev bij ons op school kan blijven en ook Sandav kan verder met zijn stage. Thisev reist met de bus en krijgt een rustige plek op school om zijn huiswerk te maken. ‘Thuis’ in Burgum is het, met 12 mensen in een huis, eigenlijk te druk om zich te concentreren.
In de gesprekken die ik voerde met en over Thisev en zijn familie heb ik me regelmatig geschaamd. Ik schaam me er soms voor dat ik , als Nederlandse, onderdeel ben van een systeem waarin er op deze manier met kinderen omgesprongen wordt. Hoe kan het zijn dat we gezinnen met kinderen meer dan vier jaar met z’n vijven in een caravan laten wonen tussen allerlei mensen die óók getraumatiseerd zijn… Hoe kan het zijn ze als boeven worden afgevoerd en overgeleverd zijn aan een systeem dat ze niet begrijpen, aan mensen die hun verhaal niet begrijpen?
Het is niet aan mij om te beoordelen of dit gezin in Nederland kan blijven, volgens de geldende procedures. Ik heb nou eenmaal verstand van andere dingen en het is vast beter als ik de onduidelijkheid niet nog groter maak. Waar ik wél verstand van heb, of in ieder geval hart voor heb, zijn kinderen. Déze kinderen heb ik leren kennen als vriendelijk en hardwerkend. Ik gun ze een toekomst in vrijheid en veiligheid. Alle kinderen hebben recht op een toekomst en, welke rol ik dan ook heb, daarover houd ik me niet stil!
Liefs Heleen
Wil je meer weten over de situatie van Thisev? Bekijk hier de mini-reportage van Omrop Fryslân.
Hoe was het op school? 