Lieve Janneke!
Wij zijn ook begonnen en hoe! Dit schooljaar geef ik Nederlands in de bovenbouw en begeleid ik het leesuur in een eerste klas. Veel leerlingen ken ik amper of niet, een aantal een beetje. Ik heb eerst maar eens ingezet op kennismaken. Althans….
In mijn introductielessen zouden haiku’s geschreven worden. Op een creatieve manier hoopte ik de leerlingen in mijn nieuwe klassen een beetje beter te leren kennen. Ik dacht over hobby’s en vakanties te leren, maar kwam persoonlijke eigenschappen én mezelf tegen.
“*Pieter is mijn naam”, hielp ik iemand op weg, “je begint met vijf lettergrepen.” “Belachelijk dat een haiku niet mag rijmen”, riep iemand, “dat is veel makkelijker”.
“Ik maak een haiku
Dat is best wel veel gedoe
Ik ben nu al moe”
“Volgens mij is dat rijmen niet verboden hoor, het hoeft gewoon niet. Dit is al een prachtige haiku.”
“Slapen wordt hier niks
Deze haiku wil ik niet
De bel gaat straks pas”
Lettergrepen worden geteld, grappen gemaakt en zuchten geslaakt, ik voel mijn eigen fanatisme groeien, ik zweet ervan en ik ben niet de enige.
“Voetbal speel ik graag
Verder vind ik niks echt leuk
Nutteloos dichten”
“Wie krijgt die dropjes?
Zoethout deelt nog steeds niet uit
Waar doe ik dit voor?”
“Dicht als het warm is
Zonnescherm en luxaflex
Warmte moet uit mij”
“Geel staat haar echt niet
Te oud voor die oorbellen
Wat een aanstelster”
“Mijn broertje heeft vrij
Als ik thuiskom is hij bang
Wie wil er ruilen?”
“Nederlands blijft saai
Wat ze ook bedenken zal
Nederlands blijft saai”
Als de bel bijna gaat, verzamel ik het werk. De leerlingen verlaten het lokaal en ik kijk naar de thermometer in mijn lokaal, het is achtentwintig graden.
Achtentwintig warm
Hogedrukpanpoëzie
We zijn begonnen!
Ik wens jou, óns, een prachtig nieuw schooljaar!
Liefs, Heleen
Afbeelding: Freepik
Hoe was het op school? 