Niemand vraagt hoe het met mij gaat – Gracia Lebbink – Tip van Heleen

De ouders van Sanne en Daan gaan scheiden. Misschien is dat geen verrassing, hun ouders maakten wel erg veel ruzie, maar als het uitgesproken is komt het toch hard aan. Terwijl Sanne nog een manier zoekt om met alle nieuwe dingen in haar leven om te gaan, wordt ze overladen met de heftige gevolgen van de keuzes van anderen. Haar ouders zetten haar en haar broertje in bij hun vechtscheiding, Sanne probeert een goede dochter en zus te zijn en nog een leuke vriendin bovendien, maar wie ontfermt zich over haar?

Sanne maakt in het verhaal een razendsnelle ontwikkeling door. We leren haar kennen als een pre-puber, die sabbelend op haar Tod onder Bambi behang slaapt en aan het eind van het verhaal neemt ze ons mee in haar seksuele fantasieën. Sanne wordt in een korte tijd met allerlei verantwoordelijkheden belast, ze luistert naar de zorgen van haar moeder en zorgt voor het gezin als ze bij haar vader is. De emotionele belasting door haar moeder en de dominante controledrang van haar vader zorgen voor een constante druk.

Als ouders scheiden heeft dat grote gevolgen voor kinderen. Sommige ouders lukt het om hun eigen belang te parkeren en te zorgen dat hun kinderen ongeschonden uit de strijd komen. Bij de ouders van Sanne lukt dat niet, er is niet alleen gedoe over geld, over wie wanneer ‘de kinderen mag hebben’ en welke afspraken wanneer gelden. Huiselijk geweld, manipulatie, verwaarlozing, drankmisbruik zijn aan de orde van de dag. Daan, Sannes jongere broertje die goed gedijt op structuur, breekt en wordt opgenomen in een jeugdinrichting. Sanne is nog meer op zichzelf aangewezen.

Karlijn, Sannes vriendin, zorgt voor een beetje lichtheid. Sanne is graag bij Karlijn, al moet ze daarvoor soms leugens verzinnen. Ook zorgen jongens voor de nodige afleiding. Sanne leert dat vriendschap en verliefdheid soms dicht bij elkaar liggen en hoe moeilijk het kan zijn om je eigen grenzen en die van een ander te aanvaarden. De aantrekkelijke Anan laat haar niet alleen bloeien, hij bepaalt ook waar de grenzen liggen en lijkt zo zijn eigen waarheid te hebben. Sanne heeft het moeilijk om verstandige keuzes te maken en zich te beseffen wat ze echt nodig heeft.

Niemand vraagt hoe het met mij gaat zou door vechtende ouders gelezen moeten worden, als ze hun scheiding doorzetten. Bij het lezen ervoer ik steeds dat een volwassene de woorden van Sanne influisterde, dat zorgde er bij mij voor dat ik me niet helemaal mee liet slepen in het verhaal. Er was nogal wat om je in mee te laten slepen, misschien lag daar ook wel mijn terughoudendheid. Persoonlijk houd ik van humor en avontuur, zelfs in ellendige situaties of misschien wel júíst in ellendige situaties. Als je ouders gaan scheiden en je denkt dat je het moeilijk hebt…. het kán nog erger.

Wil je dit boek in de les gebruiken? Lemniscaat biedt kant en klare lesideeën aan op hun website.

Dit delen:

Gerelateerd