Jip kan fantastisch tekenen. Het zou dus ook een leuke uitdaging kunnen zijn om, als opdracht voor school, een zelfportret te tekenen. Jip heeft een hele meivakantie de tijd voor het portret én voor het maken van zoveel andere tekeningen, filosoferen, dromen en schrijven aan … aan wie eigenlijk?
Toen ik begon met lezen kreeg ik het gevoel dat Jip aan míj schreef, dat zorgde bij mij voor een soort prettige nieuwsgierigheid. Die nieuwsgierigheid weet Jip namens Ludwig Volbeda in het hele verhaal op verschillende manieren te wekken. Ik zou het jammer vinden teveel prijs te geven, want veel antwoorden krijg je pas laat in het verhaal.
“Hoelang blijf je nog vrienden nadat iemand vertrokken is?” Oever is zo belangrijk voor Jip dat zijn naam de titel voor dit boek werd. In Oever zag Jip een jongen. Jip had er veel voor over om bij Oever te zijn, ging mee naar voetbalwedstrijden en zorgde ervoor dat ze samen in dezelfde klas zouden blijven zitten. Al is Oever al een lange tijd geleden vertrokken, hij heeft Jip wakker gemaakt. Oever verdient het dus om, ook al is hij al lang geleden verhuisd, prominent aanwezig te zijn.
“Ik ben goed in ontsnappen. Dat komt omdat ik weet dat de kunst van het ontsnappen niet het ontsnappen zélf is. De kunst is de onzichtbaarheid die aan het ontsnappen vooraf gaat.” Jip ontsnapt graag aan verwachtingen, aan hardheid en trekt zich terug in observaties, gevoelens en gedachten. Toch zijn het geen zware gedachten om te volgen, Jip kan goed oordeelloos bespiegelen en twijfelen zonder piekeren. De zoektocht naar identiteit wordt in een zekere lichtvoetigheid verwoord. Dat kan niet anders dan ontwapenend overkomen op degene aan wie deze woorden gericht zijn.
“Je lijkt te zacht om zo boos te worden. Als de andere jongens op school 6H-potloden zijn, dan ben jij een 2B-potloodje. Of misschien zelfs een stukje pastelkrijt.” Jip is verliefd en overwint weerzin om naar een feest te gaan alleen om bij hem te zijn, ondanks ongemakkelijke ontmoetingen en de meegebrachte ‘genderlimonade’, “Nogmaals bedankt, pap.”Gelukkig ging de rest vanzelf.
Ik heb Oever gelezen als een ontwapenend, poëtisch, zacht en hoopvol boek. Jip neemt je mee met lichte woorden en gedetailleerde beschrijvingen, bijna als een tekening in woorden. Ludwig Volbeda was dan natuurlijk ook al bekend als illustrator. Vind je mijn woorden nu te vaag en zweverig? Het boek is dat zeker niet! Het verhaal blijft in beweging en je vraagt je van alles af, waar je gelukkig ook een antwoord op krijgt. Lukt het met dat zelfportret? Blader niet gelijk naar de laatste bladzijde. En als je dan, na het lezen, de laatste pagina bekeken hebt, kantel dan het boek en bekijk de voorkant nog eens goed.
Mijn leeftijdsadvies: 13+ | Uitgever: Querido| Auteur: Ludwig Volbeda| Omslagbeeld: Ludwig Volbeda| Verschenen: 12 maart 2024| Prijs: €18,99 |Hier te bestellen
Luister ook eens naar de 114e aflevering van de Grote Vriendelijke Podcast waarin Ludwig Volbeda over zijn boek Oever vertelt.
Een aardig ‘toeval’ is dat ik Oever las in de meivakantie. In diezelfde vakantie werd ik uitgenodigd een portfolio te maken, een zelfportret dus eigenlijk. Voor mij was het vanzelfsprekend om mijn portfolio te illustreren met covers van boeken die aansluiten bij het verhaal dat ik wil vertellen. Oever stond op de eerste pagina. (En nee, het portfolio heeft niet de waardering gebracht waarop ik hoopte. Gelukkig heb ik opnieuw genoten van veel mooie boeken.)
Hoe was het op school? 