Lieve Heleen,
Je realiseert je pas echt dat je ouder bent geworden als je naar de Gilmore Girls kijkt en de vriendjes van Lorelai aantrekkelijker vindt dan die van Rory. ‘Ben je team Dean of team Jess?’ werd me door een groepje derdejaars gevraagd. Op dat moment drong tot me door dat ik inmiddels team Luke ben, met een vleugje Max Medina. Want duh, die is literatuurdocent.
Voor wie de tv-serie uit de vroege 00’s niet kent, even in het kort: Lorelai is een moeder halverwege de dertig, die samen met haar tienerdochter Rory tot de welgestelde familie Gilmore behoort. Omdat Lorelai zwanger raakte in haar tienertijd is ze het zwarte schaap van de familie geworden en dient ze haar eigen hoofd boven water te houden. Lorelai en Rory zijn allebei ambitieus op hun eigen manier. Lorelai wil haar eigen boutique hotel beginnen en Rory wil naar Harvard. Gedurende zeven seizoenen lang volg je niet alleen hun ambities, maar ook hun liefdesleven. Waarin af en aan aantrekkelijke -en af en toe onaangepaste- types de revue passeren.
Het was de eerste echte serie die ik als tiener volgde en waar ik ‘s avonds langer voor mocht opblijven. Mijn moeder en ik keken elke week naar de ladiesnight van Net5, de avond waarop mijn vader en mijn broer samen naar schaatsles gingen. Mijn moeder leefde uiteraard erg mee met Lorelai en ik was samen met Rory verliefd op Jess. Ik kocht er later als student -met kleine sponsoring van m’n moeder- de best wel dure dvd-box van. Een investering voor de toekomst, dacht ik.
Inmiddels staan alle seizoenen op Netflix en er verscheen in 2016 zelfs nog een mini-serie, een sequel. Sindsdien hoor ik er met regelmaat leerlingen over en de afgelopen twee jaar is het zelfs een ware hit geworden onder de meiden van mijn school. Ze zijn aangenaam verrast dat ik werkelijk alle ins en outs van de Gilmore Girls ken. Maar hun waardering slaat om in een verbijsterd gegil met hier en daar wat kotsgeluiden, als ik opbiecht tegenwoordig meer gecharmeerd te zijn van café-houder Luke dan van de jonge rugbyspeler Dean waar Rory mee date.
De volgende dag besluit ik mijn Stars Hollow-totebag als schooltas mee te nemen, die ik vorig jaar op de YALFU op de kop tikte. Bij binnenkomst kan ik meteen op waardering rekenen. Toch overheerst op dat moment gemopper de sfeer in de klas, want de meeste leerlingen zijn voor het eerst dit jaar natgeregend onderweg naar school.
‘Meiden,’ zeg ik, wanneer er een korte stilte valt tussen het gejammer over de voorbijgaande zomer door, ‘het wordt tijd om je grootste koffiekop uit de kast te vissen. En die a la Luke’s diner vol te gieten met koffie of een pumpkin spice latte. Stel je een dorpsplein met een overdaad aan pompoenen voor als je tussen de bomen vol oranje bladeren loopt. En waan je in Stars Hollow, want daar is het volgens mij bijna altijd herfst.’ ‘Jaaa, Stars Hollow,’ mijmeren ze met me mee. ‘OMG, Je hebt gelijk, daar zijn de bomen altijd oranje. Het is daar serieus áltijd herfst. Dit is zó’n goeie tip!’
In gedachten besluit ik nog een tandje verder te gaan en me tijdens de volgende werkvergadering voor te stellen dat ik eigenlijk bij een dorpsoverleg van de hilarische inwoners van Stars Hollow ben. Ik schenk mezelf nog een grote kop (pumpkin spice) slappe koffie in en neem me voor dit weekend weer eens met het eerste seizoen te starten. Zo valt september opeens reuze mee. Ik hou van de herfst. En van de Gilmore Girls.
Geniet van de vallende kastanjes!
Janneke
*Afbeelding: trailer Gilmore Girls
Hoe was het op school? 