Lieve Janneke,
Tijdens mijn ‘inburgering’ op mijn nieuwe school bezoek ik af en toe een les van een collega. Afgelopen week was ik te gast in een les waar leerlingen gedichten voordroegen en op zoek gingen naar poëtische middelen in het gekozen gedicht. Ik werd verrast door hun kennis en de toewijding waarmee ze gezocht hadden.
De leerlingen uit 6 VWO hadden zich ondergedompeld in poëzie. Het viel me op dat er veel oude dichters op hun pad gekomen waren en dat de thematiek niet vaak lichtvoetig was. Daar waar ik zelf misschien al afgehaakt was, waren zij er nieuwsgierig ingedoken. Slauerhoff en Hooft werden niet geschuwd en hun werk werd begrijpelijker naarmate het meer uitgeplozen werd.
De favoriet van hun docent, Wisława Szymborska, was er dankbaar bijgehaald en we spraken over het belang van een goede vertaling en of de vertaler invloed gehad zou hebben de poëtische middelen. Het werd een gesprek op niveau en daar was ik best een beetje van onder de indruk.
Er waren ook leerlingen die gekozen hadden voor een vertaling van gedichten uit hun lievelingsfilm, Dead Poets Society. Het voelde als een welkomstcadeautje, deze film is al jaren míjn favoriete film. Ik werd heel gelukkig van het idee dat ik aan kon sluiten bij hun enthousiasme en vroeg me tegelijkertijd ook af of er in de afgelopen vijfendertig (!) jaar geen andere film verschenen was die aan kon raken wat deze film deed.
Een aantal leerlingen had het lastig gevonden een gedicht te vinden dat én raakte én zich leende om de geleerde theorie op los te laten. Zij hadden toestemming gevraagd en gekregen om zelf een gedicht te schrijven met behulp van AI. Het was een mooi onderzoek. Het ‘technische deel’ werd strak vormgegeven, thema’s waren netjes uitgewerkt en de gedichten waren goed voor te dragen. Toch ontbrak er iets, we constateerden dat emotie een essentiële factor is. Of je een gedicht nou echt begrijpt of niet.
Ik besloot dat ik mijn favoriete gedicht ook wel even voor kon dragen, als dank voor delen van het werk en de persoonlijke beleving. Mijn favoriete gedicht is Haar nek, geschreven door Jaap Robben. Vorig jaar schreef ik er over in de poëzieweek. Het gedicht is niet lang, niet geschikt om allerlei poëtische middelen op los te laten, maar roept een gevoel op dat je waarschijnlijk zult herkennen. Toen ik klaar was, een beetje trots ook, werd ik aangekeken met een meewarige blik. “Oh, pinterestpoëzie”, zuchtte iemand anders.
Ik wens jullie een inspirerende poëzieweek!
Liefs, Heleen
Benieuwd naar de film Dead Poets Society? Bekijk hieronder de trailer. De film is te streamen op Disney+.
Goed om te weten: Van 30 januari t.e.m. 5 februari 2025 vieren we Poëzieweek 2025 in het thema ‘lijfelijkheid’. Poëzieweek, hét poëziefeest van Vlaanderen en Nederland, is er overal en voor iedereen!
Afbeelding: Poes Mizzet van Ilse de Vries
Hoe was het op school? 