
Al geruime tijd zie ik steeds meer tieners in de ban raken van Japan. Dromend van een vakantie naar Tokyo, een carrière in de tech-branche, het minimalisme, de vormgeving, de sushi, de ginkobladeren, de games en de Kawaii-kledingstijl. De Nederlandse schrijver Mischa van Broekhoven voelde die hang naar Japan goed aan en schreef inmiddels al haar tweede jeugdroman die zich in dit boeiende land afspeelt. Tegen de achtergrond van die geheimzinnige omgeving kaart ze in haar verhaal een universeel probleem aan: de gevolgen van pesten.
In het boek Geestenvuur beschrijft hoofdpersoon Hana hoe haar grote broer Hayate zich al bijna een jaar heeft opgesloten in zijn kamer. Hij praat met niemand meer en gaat niet langer naar school, hij is een Hikokomori: een jongere die zich lange tijd terugtrekt uit de maatschappij door thuis te blijven. Het is voor Hana en haar ouders onduidelijk wat daar de onderliggende reden voor is. Opeens lijkt Hayate zijn verhaal eindelijk aan zijn zusje te willen vertellen. Hij maakt etsen met aanwijzingen voor haar, waardoor Hana besluit op onderzoek uit te gaan. Alles blijkt te leiden naar Obon van twee jaar geleden, het feest waarbij de geesten van voorouders terugkeren naar de wereld en waarbij destijds een afschuwelijk ongeluk plaatsvond. Maar was het wel een ongeluk of was er sprake van een bovenmenselijke natuurkracht of misschien zelfs van menselijke opzet?
Geestenvuur is een indringend verhaal over pesten en eenzaamheid, onder jongeren een groeiend probleem, zowel in Japan als hier in Nederland. In Japan is het probleem zelfs zo groot dat er speciale woorden voor zijn, zoals Hikokomori. Hayate werd gepest op school en trekt zich terug in zelfgekozen stilte. Hij heeft alleen online nog contact met een paar gamevrienden, maar ook dat verloopt niet soepel. Hayate loopt in het echte én in het online leven voortdurend tegen machtsspelletjes van leeftijdsgenoten aan. Hoe moet hij zijn hoofd boven water houden wanneer er sprake is van groepsdruk en manipulatie? Het voelt voor Hayete beter om geen onderdeel meer te zijn van het voortdenderende dagelijkse leven.
Ondertussen bekruipt de lezer voortdurend een unheimisch gevoel. Er klopt iets niet in het verhaal van Hayate. Zijn geheim lijkt groter en complexer te zijn dan alleen de pesterijen van ‘de draak’ en zijn kompanen. Het levert een spannende pageturner op met een duistere en mysterieuze ondertoon. Richting het einde wordt de lezer verrast door een enorme plotwending, die het hele verhaal in een ander daglicht zet.
Wie Mischa’s eerder verschenen titel Bloesemval las, ziet dwarsverbanden met dit verhaal. Het is niet nodig om Bloesemval eerst te lezen, maar voor wie beide titels kent is het interessant dat de verhalen verwant zijn aan elkaar. Met de dreigend gekleurde lucht, de raaf, de vuurvliegjes en de ginkoboom oogt het boek zeer aantrekkelijk voor tieners die van mysterie houden. Wat mij betreft is Mischa van Broekhoven een schrijver om in de gaten te houden, ze voelt de tijdgeest uitstekend aan en maakt belangrijke thema’s bespreekbaar.
Mijn leeftijdsadvies: 13+ | Uitgever: Clavis | Auteur: Mischa van Broekhoven | Omslagillustratie: Clavis studio | Verschenen: 28 februari 2025 | Prijs: €18,85 |Hier te bestellen
