Lieve Janneke,
Terwijl in Nederland de Boekenweek losbarstte, besloot ik er in nietsvermoedend Stockholm mijn eigen draai aan te geven. Met een grote glimlach denk ik terug aan de gesprekken die ik had over mijn favoriete jeugdboek Bröderna Lejonhjärta. Wat ik al wist werd bevestigd: van lezen wordt je wereld groter.
Het zal je maar gebeuren; je bent pas net begonnen op een nieuwe school, word je meegevraagd als begeleider bij een excursie naar Stockholm. Je snapt dat ik niet heel lang na hoefde te denken en mijn koffertje vulde met warme truien en mijn e-reader. Onze leerlingen gaan niet alleen voor hun plezier op buitenlandexcursie, ze willen ook iets leren op de plaats van bestemming. Omdat iedereen iets anders wil leren, stellen ze hun eigen programma samen. In groepjes gaan ze overdag hun eigen weg. Als begeleiders zijn we stand-by en zorgen we voor incheckmomenten om ervaringen te delen.
Met leerlingen op ontdekkingstocht naar de invloed van ABBA en Stockholm-style had ik wel zin in een eigen uitdaging. Mijn collega-begeleiders had ik al aangestoken met mijn zucht naar kanelbuller en er ontstond een spontane uitdaging om dagelijks een albumcoverfoto te presenteren. Een mooi begin, maar er zat meer in.
Voor vertrek had ik een lijstje gemaakt met boekhandels en bibliotheken die het bezoeken waard zouden zijn. Het leek me mooi om mijn favoriete jeugdboek, De gebroeders Leeuwenhart, op te zoeken. Dat boek is tenslotte geschreven door de Zweedse Astrid Lindgren en zou ik vast goed in ‘haar moers taal’ kunnen vinden. Van ieder gevonden Leeuwenhart zou ik een foto maken en ik keek alvast uit naar de verzameling die dat op kon leveren.
Al op dag één kwam ik erachter dat de jacht eigenlijk veel leuker was dan de vangst. Ik sprak met de eigenaar van de prachtige Science Fiction Bokhandeln in de oude stad, ik had me nog nooit gerealiseerd dat De gebroeders Leeuwenhart fantasy is, terwijl ik beweer dat dat ‘mijn genre’ niet is. In de bibliotheek bleek dat er een grote collectie Nederlandse vertalingen van boeken van Astrid Lindgren aanwezig was. Waarom kon niemand me vertellen. In een antiquariaat was de verkoper zo enthousiast over mijn zoektocht dat hij naar de zolder verdween om mijn lievelingsboek te zoeken en pas na ruim een half uur weer beneden kwam. Hij was zo teleurgesteld dat hij het niet gevonden had, dat hij het niet meer kon opbrengen om Engels te spreken.
Op dag twee besloot ik mijn uitdaging aan te passen, de Boekenweek in Nederland was begonnen en naar de taal van de moeder van De gebroeders Leeuwenhart luister ik graag. Als Nederlandse ervaar ik mensen in Zweden als wat gereserveerd. Ze, en dat geldt natuurlijk niet voor iedereen, geven je de ruimte en dringen zich niet aan je op. Als je zelf contact maakt is de reactie vaak vriendelijk en aandachtig. Ik was benieuwd of die voorzichtige houding (en oké, míjn brutale houding) mijn uitdaging in de weg zou staan.
Voor de tweede keer bezocht ik mijn ondertussen favoriete boekhandel in Gamla Stan. Ik kocht de gebonden uitvoering van Bröderna Lejonhjärta, het boek dat ik in míjn moers taal kan dromen. Nog in de winkel begon ik aan mijn aangepaste uitdaging; het leek me mooi om dit boek te laten voorlezen in haar moers taal. Toen mijn hoofd ’s avonds eindelijk mijn kussen raakte, droomde ik, met een grijns van oor tot oor, van het Kersendal, de vuurspuwende draak Katla en de duiven van Sofia.
Mijn boek was niet uit, toen we weer naar Nederland teruggingen. Liefdevol was ik voorgelezen door een bakker, een medewerker van de rijksdagbibliotheek, een lieve mevrouw die vertelde dat haar dochter met downsyndroom had leren lezen door dit boek en een buscontroleur die daardoor vergat te vertellen dat we eigenlijk zwart reden. De vrouw van de houtsnijder, de medewerker uit de speelgoedwinkel en zij die álles wist van thee, allemaal hebben ze mijn Leeuwenhart veroverd. Mijn Boekenweek kon niet meer stuk!
Liefs, Heleen
Afbeelding: Heleen bij de Science Fiction Bokhandeln in Stockholm
Hoe was het op school? 