Mijn geboortejaar is 1991 en Terschelling is mijn lievelingseiland. Reden te meer om het nieuwste boek van Tom Rijpert te willen lezen. Het speelt zich af op een Terschellings zomerkamp in 2002, waar nog altijd gesproken wordt over de verdwijning van een deelnemer tijdens het zomerkamp van 1991. Een lekker spannend avonturenboek om (voor) te lezen tijdens de vele zomerkampen die de komende weken gaan komen.
Misschien was het je al opgevallen dat het verhaal zich afspeelt in spiegeljaren. Dat zijn jaartallen die je kunt omdraaien en waarin ook de tijd kan worden omgedraaid, als je dit boek mag geloven. Wanneer Basha en Tibbe naar het zomerkamp in het jaar 2002 worden gestuurd besluiten ze onderzoek te doen naar de veelbesproken verdwijning van 11 jaar eerder. Er lijkt iets onverklaarbaars te zijn gebeurd, waar ik niet te veel over kan uitweiden zonder de clou van het verhaal te verklappen. Eén ding kan ik alvast met zekerheid zeggen: je zult nooit meer hetzelfde naar de Brandaris (de vuurtoren) kijken, wanneer je dit boek gelezen hebt.
Basha en Tibbe zitten min of meer met elkaar opgescheept. Basha heeft helemaal geen zin in zomerkamp en Tibbe lijkt wat sociale voelsprieten te missen. Hij is daar dan ook niet om vrienden te maken, maar om onderzoek te doen. Hij heeft zijn speurtocht naar de verdwenen Pepijn tot in de puntjes voorbereid en houdt er bijzondere, vaak cijfermatige, theorieën op na. Schoorvoetend sluit Basha zich bij zijn onderzoek aan.
De theorieën gaan niet alleen over de verdwijning maar ook over het verloop van Tjibbes onderzoek. Hij wijst Basha o.a. op de detectives van Agatha Christie, waarin de speurder zijn onderzoek vaak na tweederde van het verhaal wil opgeven, waarna er vaak opeens schot in de zaak komt en alle aanwijzingen op hun plaats vallen. Je voelt het al aankomen, dat is in dit boek niet anders. Zo leer je spelenderwijs iets over spanningsopbouw en het schrijven van verhalen.
In eerste instantie begreep ik niet goed waarom het boek regelmatig werd aangeraden voor het voortgezet onderwijs, want de toon en het taalgebruik passen wat mij betreft meer bij groep 7 en 8. Op tweederde van het boek verandert dat echter totaal. De sfeer in het verhaal slaat om en er wordt toegewerkt naar een grimmig einde. Dat einde zit vernuftig in elkaar, maar vraagt ook een iets meer geoefende lezer. Het is daarmee een ideaal boek voor de brugklas. De toegankelijke schrijfstijl trekt moeizame lezers over de streep en het verloop van het verhaal richting het slot levert onverwachts extra uitdaging op.
Ook bij Toms andere boeken balanceert het leesniveau op het snijvlak van basisschool naar voortgezet onderwijs. Ze zijn daardoor een welkome aanvulling op de overgangsliteratuur die tieners met een zachte landing van de kinderboeken naar de jeugdboeken dirigeert. Schrijver Tom Rijpert timmert dan ook aan de weg met zijn fantasierijke verhalen. Hij viel eerder al op met zijn duologie De Zeven Sleutels, een Lord of the Rings-achtig verhaal waarin zeven poorten moeten worden geopend om de schat van een meedogenloze roverkoning te bemachtigen. Met het boek 19|91 laat hij zien ook het eigentijdse verhaal te beheersen. De open eindjes in het boek laten ruimte over voor een eventueel volgend deel, dus ik ben heel benieuwd of dat gaat komen. In ieder geval raad ik deze zomer 19|91 van harte aan. Een zomers boek dat zich afspeelt op de wadden, voor wie wel wat extra avontuur tijdens de vakantie kan gebruiken.
Mijn leeftijdsadvies: 11+ | Uitgever: Pelckmans | Auteur: Tom Rijpert | Omslagillustratie: Paco Vink | Verschenen: 25 maart 2025 | Prijs: €19,50 |Hier te bestellen
Hoe was het op school? 
lijkt me een heel leuk boek Janneke 😘
LikeGeliked door 1 persoon