Lowie – Stefan Boonen – Tip van Janneke

‘Als je niet veel tijd hebt: Dit verhaal gaat over een meisje. Ze loopt weg. Op het laatst gaat ze (bijna) dood. En meer natuurlijk, véél meer.’

Met de eerste zinnen wordt meteen duidelijk wat je kunt verwachten van dit geestige boek. Lowie is een fantasierijk verhaal over het vinden van je eigen plek in de wereld. Hoe je af en toe je lot in eigen hand moet nemen. En hoe je echt niet alles helemaal alleen hoeft te doen. Soms komt hulp uit onverwachte hoek.

Lowie is een woelig kind, met hoge golven in haar hoofd en in haar benen. Ze heeft een hart als een kolibrie en wil geen huismus meer zijn. Als dienstmeisje van de hardvochtige familie Simmer heeft ze geen prettig bestaan. Ze wil de wereld zien, haar vrijgevochten moeder achterna. Na de zoveelste boze vingerknip van haar bazin besluit ze weg te lopen. Maar is ze wel zo zelfredzaam als ze dacht? Weglopen is zo moeilijk niet, maar dan… Dan staat ze er alleen voor en zal ze zichzelf moeten redden. Haar gevoelens zijn herkenbaar en dat levert een hoopvol verhaal op over een kind met een hard leven. Een kind dat desondanks nieuwe vrienden maakt en erachter komt dat ze zichzelf mag zijn.

Illustrator Dieter de Schutter voelt met zijn sprookjesachtig illustraties goed aan welke dingen hij in beeld kan brengen en welke komisch omschreven zaken voor eigen invulling bewaard moeten blijven. Het tijdloze berglandschap op de cover en de landkaarten aan de binnenzijde van het boek zeggen alles over de woeste, bosrijke leefwereld van Lowie, maar geven niets prijs over de personages of over de tijd waarin het boek zich afspeelt.

In welke tijd speelt het boek zich dan af? Dat is en blijft de vraag. ‘Ergens tussen vroeger en nu,’ zegt schrijver Stefan Boonen hier zelf over. ‘Kinderboekentijd heet dat.’ Het verhaal is gesitueerd in een fictieve omgeving. Er is sprake van piraten, dienstmeisjes en doodgravers. Toch dragen de kinderen ook gewoon t-shirts en eten bonbons met de smaak van speculoos.

Lowie wordt in Vlaanderen nu al als een klassieker bestempeld en doet me eerlijk gezegd denken aan het veelgeprezen boek Lampje, van de Nederlandse schrijfster Annet Schaap. Een evenzo kinderlijk fantasieverhaal over een eigengereid klein meisje in een wereld vol kleurrijke helpende handen en voortdurend op de loer liggende grimmigheid. Niet alleen de motieven en de hoekigheid van de personages komen in de verte overeen, ook de schrijfstijl lijkt op elkaar.

Met een grote vanzelfsprekendheid verzint de Vlaamse schrijver woorden en doet ze overkomen alsof je ze altijd al hebt gekend. Fabelachtige -haast poëtische- volzinnen beschrijven het binnenlandse plaatsje Hinkel, het voddenkind, de scheetkamer en de ratelhond. Tegelijkertijd is Boonens schrijfstijl puntig en bondig. Er staat geen woord te veel. Stefan en Annet beschikken allebei over dat buitengewone schrijftalent, waarbij ze met kernachtige taal kunnen afwisselen tussen de mijmeringen van een opgroeiend kind en diens kinderlijk kordate doortastendheid.

Zoals Lampje al voor het tweede jaar op rij op nr. 1 staat in De Grote Vriendelijk Top 100, een lijst met favoriete kinderboeken onder volwassenen, zo scoort Lowie in diezelfde categorie ongetwijfeld ook hoog. Lowie heeft alles wat een volwassene in een kinderboek zoekt. Het doet een beroep op verbeeldingskracht en inlevingsvermogen, het heeft een ongrijpbaar sfeertje en staat bol van bloemrijk taalgebruik. Of de (Nederlandse) kinderen er zelf net zo lyrisch over zullen zijn, durf ik nog niet goed te zeggen.

Zonder meer verdient dit boek wat aandringen van diezelfde volwassenen. Help de jonge lezers op weg door de eerste 50 bladzijdes samen te lezen of voor te lezen, zodat ze even kunnen wennen aan het Vlaamse taalgebruik en niet afhaken bij het ietwat stroperige begin. Het verhaal Lowie heeft even wat tijd nodig, maar is het doorlezen meer dan waard. Wie doorleest komt in een aandoenlijke avonturenroman terecht, over een stoer meisje dat een Pippi Langkous-achtige ontroering bij je oproept.

Het verwachtingsvolle slot voelt als een goed begin van een nieuw boek. Komt er misschien nog een vervolg? Ik hoop het, want mijn brugklassers gaan hier vast van genieten.

Dit delen:

Gerelateerd