Lieve Janneke,
Het uitzicht op herfstvakantie lijkt al minder ver weg dan de terugblik op de zomervakantie, of is dat ook gewoon zo? Bij ons op school zijn nu echt alle vaste onderdelen van de week weer begonnen. Genoeg situaties om me te laten verwonderen en verwarren, genoeg situaties die je zult herkennen of waarover jij je zult verbazen.
Een moment in de week waarnaar ik altijd uitkijk is de dinsdagochtend. Op dinsdag is het communitytijd. Onze leerlingen kiezen een onderwerp dat bij hen past en zetten zich rond dat onderwerp in voor de school of de samenleving. Er kan gekozen worden uit onderwerpen die door leerlingen zelf zijn aangedragen. Zo is er de sportfancommunity, de kunstcommunity én is er de lees- en schrijfcommunity. Het zal geen verrassing zijn dat ik bij deze community betrokken ben als begeleider. De leerlingen die voor deze community gekozen hebben zijn daar ongeveer een half jaar aan verbonden en sommigen sluiten bij een nieuwe periode nog eens aan.
Vandaag was de aftrap van de communitytijd van dit schooljaar. Nadat iedereen wensen en ambities gedeeld had, kon al snel begonnen worden met de uitvoering. Er zijn leerlingen die al eerder gestart zijn met het schrijven van een boek, anderen hadden zin om een kort verhaal te schrijven. Ook de invulling van de Tienerleesweek en voorbereidingen voor De dag van de Jonge Jury kwamen al voorbij. Illustratoren en striptekenaars maakten hun eerste schetsen en anderen spraken over een schrijver die we uit zullen nodigen voor de leesclub. Ik was heel blij met zo’n vliegende start en ging me met een klein groepje buigen over een opdracht die ik zelf had geïnitieerd.
Als coach leesbevordering vind ik het dus belangrijk dat lezen zichtbaar is in de school, overal, ook op ongebruikelijke plekken. Wat is nou een betere plek om eens rustig bij een fragment, een gedicht of een boek stil te staan dan op het toilet? Niemand ziet je, niemand vindt iets van je en je kunt je tijd nemen en gewoon later nog eens terugkomen. ‘Mijn community’ zou zich wel bezig kunnen houden met het verzamelen van materiaal om van te genieten tijdens het sanitair relaxen, dacht ik.
Toen ik de naam lanceerde, die ik eerlijk gezegd niet helemaal zelf bedacht had, waren er leerlingen die er gelijk mee aan de slag gingen. Een degelijke uitleg was blijkbaar niet nodig. Het duurde niet zo lang voor de eerste ideeën gedeeld werden. Mijn oorspronkelijke idee was bij mij gebleven en de naam bleek uitgelegd te zijn in twee nieuwe initiatieven, waar ik nog nooit bij stilgestaan had.
‘Leesplays’ zijn spelletjes die je rond boeken kunt spelen als je leesconcentratie even weg is. Je kunt kaartspelletjes of een bordspel maken of misschien is iemand zo handig een digitaal boekenspel te maken. Een ‘leesplace’ is een soort perfecte leesruimte, met ideale verlichting, niet afleidende muziek, zitzakken en vooral geen rommel. De ‘leesplees’ die ik voor ogen heb, hebben blijkbaar nog meer ontwikkeltijd nodig, of mag ik gewoon zelf organiseren. Ook dat is prima, doe ik ook nog eens wat voor de school en de samenleving…
Heb jij zo’n vast moment in de schoolweek waar je je op verheugt? Nee ik bedoel niet de pauze of uitval….
Liefs, Heleen
Afbeelding: Getty Images
Hoe was het op school? 