Ik heb een smartwatch gewonnen. Best wel een mooie. Zo eentje die er niet uitziet als een smartwatch, maar gewoon op een traditioneel horloge lijkt. Ideaal voor mijn niet zo sportieve persoonlijkheid, want een sportief ogend exemplaar zou me niet staan. Ik wilde graag een smartwatch om wat actiever te worden. Bijvoorbeeld om mezelf te motiveren meer stappen te zetten. Ik prijsde mezelf enorm gelukkig, maar na twee maanden actief te zijn gecoacht door mijn niet zo vriendelijke horloge heb ik er al genoeg van. Een luxeprobleem, dat begrijp ik. Maar toch… – Janneke
Categorie archief:Brief van Janneke
De schoolfotograaf – Janneke
Verwaaid, met natte plakharen en hier en daar een beetje uitgelopen mascara staan ze beteuterd in de gang. Alle voorgaande schoolweken was het zo goed als droog, maar uitgerekend op deze dag zijn m’n brugpiepers door een gordijn van regen naar school gefietst. ‘O nee, en we gaan zo naar de schoolfotograaf,’ zucht ze met een bibberlipje als ze in het spiegelende raam van m’n lokaal naar haar vochtige pluisharen kijkt. Haar tot dan toe nog niet zo terneergeslagen buurman schrikt zichtbaar terwijl hij zijn natte schrift op de kachel legt: ‘Is dat vandaag?!’ – Janneke Leerink
Altijd herfst in Stars Hollow – Janneke
Je realiseert je pas echt dat je ouder bent geworden als je naar de Gilmore Girls kijkt en de vriendjes van Lorelai aantrekkelijker vindt dan die van Rory. ‘Ben je team Dean of team Jess?’ werd me door een groepje derdejaars gevraagd. Op dat moment drong tot me door dat ik inmiddels team Luke ben, met een vleugje Max Medina. Want duh, die is literatuurdocent.
– Janneke Leerink
‘Ik voelde me dom’ – Janneke
Ik heb de mooiste baan van de wereld,’ zegt hij stralend. Als jongerenwerker leerde ik hem 10 jaar geleden kennen tijdens een zomerkamp. Een bewegelijke jongen, altijd bereid om even te helpen, de sociale spil in de groep. Ik vierde met hem mee dat hij het vmbo glansrijk had doorstaan. Ik wenste hem succes op zijn vervolgopleiding, het CIOS. En nu staat er een boom van een kerel voor me. In het weekend is hij kliminstructeur. Doordeweeks geeft hij seniorenfitness. Hij heeft een heerlijke schooltijd gehad en geniet al jaren van zijn werk. Nu het nieuwe schooljaar weer begint moet ik vaak aan hem denken.
– Janneke Leerink
Ik ga op reis en ik neem mee… – Vakantieboeken van Janneke – Zomer 2024
In aanloop naar de zomer verschijnen er op de vele bookstagram-pagina’s lijstjes met leestips voor de zomer. Ik vind het altijd erg leuk om te zien watvoor stapeltjes er gedeeld worden, omdat ik het gevoel heb op die manier de schrijver van zo’n artikel ook een beetje beter te leren kennen. Jij en ik delen onze eigen verheugstapel. We weten nog niet of het echte aanraders zijn, maar we hebben ons in ieder geval al laten verleiden. Het zijn niet alleen maar jeugdboeken, we lezen tenslotte meer dan alleen maar jeugdliteratuur. Het zijn wel allemaal echte Janneke & Heleen-boeken.
‘Ik ben in de verkeerde tijd geboren’ – Janneke
Ze is 15 jaar en nu al teleurgesteld in de liefde. Al twee jaar lang komt ze zo nu en dan naar mijn keuze-uur om haar hart te luchten over de scheiding van haar ouders, maar vooral ook over de onvolwassenheid van haar mannelijke leeftijdsgenoten en hun ploertige gedrag tijdens een date, een chatgesprek of een feestje. ‘Ach Janneke,’ zegt ze, terwijl ze haar kauwgom in de prullenbak gooit en haar croptop rechttrekt, ‘ik ben in de verkeerde tijd geboren.’ – Janneke Leerink
A.S.M.R. & Luisterboeken – Janneke
Hoe heerlijk een luisterboek ook kan zijn, persoonlijk val ik er meestal van in slaap. Is dat een belediging voor het verhaal en de voorlezer? Ik vind van niet, want blijkbaar bereik ik een totale staat van ontspanning wanneer ik naar een fijn luisterboek luister. Als je iets gevonden hebt waarvan je ontspant en waardoor je stopt met piekeren, dan moet je zoiets koesteren. Want het lukt lang niet iedereen om zoiets te vinden. Mijn klas begreep dat meteen. Er bleken wel meer kinderen te zijn die om deze reden een luisterboek luisteren voor ze gaan slapen, omdat ze zo heerlijk slaapverwekkend kunnen zijn. Ze wezen me ook op ASMR, waar verrassend veel leerlingen baat bij bleken te hebben. Ze slapen er beter door én het bleek bij meerdere leerlingen te helpen tegen spanningshoofdpijn. – Janneke Leerink
‘Ik ken jou niet’ – Janneke
‘Halloooo,’ roep ik blij, terwijl ik zelfverzekerd de kofferbak open trek van de voor mij zo bekende blauwe auto. Ik gooi mijn tas erin. Maar wanneer ik op de bijrijdersstoel plaatsneem realiseer ik me dat er iets mis is gegaan. Ik ben in de auto van een wildvreemde meneer gestapt. Verbaasd -maar toch ook geamuseerd- kijkt de chauffeur me aan en zegt: ‘Ik ken jou niet.’ – Janneke Leerink
‘Het zal de leeftijd zijn’ – Janneke
Een tijdje terug had ik een paar Nike Air Force One gewonnen. M’n klas was onder de indruk: ‘Echt? Nice! Welke?’ ‘Ik mocht kiezen,’ zei ik. ‘Ik ben gegaan voor roze, met groen en geel.’ ‘Neeee!’ riepen m’n leerlingen geshockeerd. Ze wierpen hun handen in de lucht alsof ze diep teleurgesteld waren. – Janneke Leerink
De gestolen kapstok – Janneke
‘Ik wilde nog even sorry zeggen.’ Hij staat bij mijn bureau te dralen terwijl hij naar zijn vrienden roept: ‘Ga maar vast! Ik kom zo.’ Hij haalt een leesboek uit zijn tas. ‘Ik had dit boek -zonder te vragen- van je geleend en daarna heel lang gehouden. Hier is het weer terug. Echt sorry.’ ‘Ah,’ zeg ik, ‘die miste ik al. Fijn dat je het hebt teruggebracht. Was het mooi?’ ‘Ja best,’ hij kijkt nog steeds naar beneden. – Janneke Leerink
Hoe was het op school? 