Hogedrukpanpoëzie, zeven lettergrepen – Heleen

Wij zijn ook begonnen en hoe! Dit schooljaar geef ik Nederlands in de bovenbouw en begeleid ik het leesuur in een eerste klas. Veel leerlingen ken ik amper of niet, een aantal een beetje. Ik heb eerst maar eens ingezet op kennismaken. Althans….

In mijn introductielessen zouden haiku’s geschreven worden. Op een creatieve manier hoopte ik de leerlingen in mijn nieuwe klassen een beetje beter te leren kennen. Ik dacht over hobby’s en vakanties te leren, maar kwam persoonlijke eigenschappen én mezelf tegen. – Heleen Zoethout

We zijn er (bijna) – Janneke

‘Wil je m’n Wakker Worden-afspeellijst? Die is precies een busreis lang,’ vroeg een leerling laatst, toen ik hem na 10 minuten gapen nog steeds niet had opgemerkt op de stoel tegenover me in de bus. Ik zag er blijkbaar verkreukeld uit. ‘Nou graag,’ grijnsde ik. ‘Alle kleine beetjes helpen.’ – Janneke Leerink

Beleef de lente – Janneke

Jij en ik zijn drukke fladderaars, voor de klas en daarbuiten. We houden van prikkels, we veroorzaken veel prikkels en zijn soms zelf overprikkeld. Meer dan eens raken we snel afgeleid – ‘hee kijk, daar vliegt een gans’- en we kunnen ons dan ook goed voorstellen hoe ook leerlingen soms last kunnen hebben van onder- of overprikkeling. Zo nu en dan doe ik daarom een klein experiment in de klas. Mijn laatste experiment heet: Beleef de lente. – Brief van janneke Leerink

Voor paal staan – Janneke

Met m’n tweede klassen ben ik op excursie voor het vak geschiedenis naar het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Wanneer we bijna bij het museum zijn gearriveerd geef ik in de bus nog snel wat instructies over de verzamelplaats voor de terugreis. Iemand steekt z’n hand op en vraagt bijdehand: ‘En wat als ik tóch te laat ben? Misschien wil ik op de terugweg nog even kibbeling halen bij die kraam aan de overkant.’ Hij vraagt naar de bekende weg en weet eigenlijk het antwoord al, dus ik zeg: ‘Dat moet je zeker doen. Dan rijden wij alvast naar huis zonder jou.’ – Janneke Leerink