Autumnville – Rick Meijer – Tip van Janneke

Waarom staan de klokken in Hugo’s leven stil, zijn zijn boterhammen doorweekt en lijken zijn ouders zich vreemd te gedragen? Een voortdurende onrust in Hugo lijkt te worden veroorzaakt door een zoektocht vanuit zijn onderbewuste. Maar naar wát is hij dan op zoek? Autumnville is een boek met een gejaagd karakter, waarin de lezer voortdurend in eenzelfde staat van verwarring lijkt te zijn als de hoofdpersoon. Gissend naar ‘het onbekende’ worden er ongrijpbare scenario’s opgeworpen vol geesten en duistere gedachten.

Hugo is een onbegrepen jongen, die het liefst zijn tijd doorbrengt op de zolder van de boekwinkel die ooit van zijn grootvader was. Fantasie en werkelijkheid lijken in zijn leven door elkaar te lopen in een aaneenschakeling van deels gelezen- , deels verzonnen-, deels waargebeurde verhalen. Wanneer hij op een doodgewone avond voor het eerst alleen de winkel af mag sluiten gebeurt er iets ongewoons. Wanneer Hugo de sleutel in het slot steekt hoort hij een meisje vanaf de zolder zijn naam roepen, maar Hugo weet zeker dat daar niemand is.

Het is duidelijk dat schrijver Rick Meijer een filmische denker is. Hij heeft allemaal stilistische vondsten ingezet om extra sfeer op te roepen. Zo worden er gedurende het hele verhaal veel flashbacks gebruikt die heel beeldend zijn beschreven. En aan het einde van het verhaal volgen meerdere plottwists, o.a. in de vorm van krantenknipsels en politierapporten. Ook Ricks keuze om met zijn band muziek te componeren, die bij het griezelige karakter van het verhaal past, is erg origineel. Op sommige plaatsen zijn de paginanummers vervangen door een muzieknoot, om duidelijk te maken dat de muziek passend is bij deze scene. Het zijn misschien wat veel vondsten bij elkaar, maar ik kan het wel waarderen dat alles uit de kast getrokken is om sfeer en spanning te creëren.

Het taalgebruik heeft, volgens mij onbedoeld, iets kinderlijks. Het voelt alsof er met een (te) kleine variëteit aan woorden is geprobeerd om poëtische en diepzinnige zinnen te schrijven. Het beoogde resultaat was vermoedelijk een mysterieus verhaal met bloemrijk taalgebruik, maar een boek met gekunstelde metaforen en anglicismen is het resultaat. Toch denk ik dat slechts de zeer gevorderde lezers zich hieraan zullen storen. Kinderen hebben doorgaans ook een beperktere woordenschat en weten het wellicht op waarde te schatten dat er binnen hun eigen bereik naar ongebruikelijke vergelijkingen is gezocht. Dit verhaal verrijkt het taalgebruik van de lezer niet, maar het leest wel makkelijk weg en bevordert daardoor alsnog het leesplezier bij de jonge lezers. Mede bepaald door het taalgebruik zou ik het boek eerder aan de leeftijd 12+ adviseren dan aan de geadviseerde 15+.

Kortom, ik hoop dat Rick bij zijn volgende boek het verhaal gewoon het verhaal laat zijn en daarbij minder de behoefte voelt om zijn zinnen te verfraaien, want dat heeft dit huiveringwekkende plot echt niet nodig. Voor eerste- en tweedeklassers die van een Twilight-achtig sfeertje houden is Autumnville een lekker spannend boek waarin onverklaarbare dingen lijken te gebeuren. De bijbehorende muziek draagt aan dat sfeertje bij. De knipsels en rapporten aan het einde van het boek leveren, ondanks de open eindjes, een origineel en onverwachts slot op. En de cover-illustratie van Sophie Pluim is zoals altijd prachtig en nodigt uit om dit duistere boek te lezen.

Het is een plot met veel potentie, maar het verhaal voelt hier en daar nog wat ongepolijst aan. Autumnville voelt daardoor als een stevige opmaat naar een eigen geluid binnen de huidige jeugdliteratuur. Ik ben benieuwd naar Ricks volgende boek.

Klik hier om de afspeellijst te beluisteren die speciaal voor het boek Autumnville is gecomponeerd.

Dit delen:

Gerelateerd