Kerstgedachte – Heleen

Lieve Janneke,

Je herkent het vast, de goed gevulde periode vlak voor de kerstvakantie. Ik mocht me tijdens deze eindsprint bezighouden met Leerling-Ouder-Coach gesprekken, de toetsweek en het nakijken van de gemaakte toetsen, mondelinge tentamens van alle basis- en kaderexamenleerlingen, de kerstviering, het kerstgala. De kerstmarkt heb ik niet gered, toen had ik Corona…

Misschien denk je dat ik nu een klaagzang ga houden, maar eigenlijk was alles leuk om te doen. Nou, vooruit… nakijken is niet mijn hobby, maar leerlingen belonen met een mooi cijfer vind ik wel fijn. Zeker als ik weet dat ze er hard voor gewerkt hebben. Klagen ga ik dus zeker niet. Ik vraag me alleen soms wel af hoe we ál die activiteiten zo kunnen organiseren dat ze niet nét iets te veel van ons vragen. Wie weet kunnen we er dan nog wel veel meer van genieten.

Dit jaar ben ik voor het eerst coach van een vierde klas. Dat vind ik ontzettend leuk. ‘Mijn’ leerlingen weten ondertussen hoe het werkt op school, ze hebben al veel ontdekt over wie ze zijn en willen zijn. Dat maakt de gesprekken heel anders dan met bijvoorbeeld eersteklassers. Als er een speciale activiteit georganiseerd wordt gaat dat niet meer altijd op de manier die ik stiekem al in gedachten had en daar moet ik misschien nog wel een beetje aan wennen.

Een merkwaardige gewoonte is dat ik, op het moment dat ik erg veel te doen heb, nóg meer naar me toe trek. Uiteraard ben ik dan pas tevreden wanneer ik een duidelijk verschil heb kunnen maken in alles wat ik gedaan heb. Soms lukt het en kan ik – uitgeput weliswaar – daar heel tevreden over zijn. Soms word ik ook gewoon keihard teruggefloten…

Ons ‘gala’ werd georganiseerd voor alle leerlingen uit klas vier, Svenergie zorgde voor de muziek en natuurlijk ging iedereen in stijl gekleed. Het leek een collega en mij een prachtig plan om als een soort opgeprikte barokprinsessen te gaan. Jammer genoeg was de feestkledingverhuur niet open op momenten dat wij klaar waren met onze volvaartse aanloop naar de kerstvakantie. Gelukkig kwam ik op het briljante idee om een paar schoenen goud te verven, zodat ze leuk bij mijn gouden stippen zouden kleuren.

Mijn leerlingen waren minder dan gematigd enthousiast om naar het kerstgala te gaan. Standaard dit-wil-je-niet-missen-motivaties leken niet te werken. Aangezien ik in schepje-er-bovenop-modus stond, bedacht ik dat ik de klas wel uit kon nodigen om bij mij thuis te komen eten. Bij eerdere coachgroepen had ik dat ook wel eens georganiseerd en dat was altijd erg leuk. Toen ik mijn, misschien niet helemaal overwogen, voorstel in de groepsapp zette redde één van mijn leerlingen me wel erg hardvochtig.“Ik wil op heel veel plekken wel eten maar niet bij mevrouw…”

Liefs, Heleen

Afbeelding: Een kerstbal van Cookinglife